Gedagtes vir elke dag
Of lees almal by Gedagtes vir elke dag
God beskik oor elke duimbreedte van ons bestaan – ook in al ons lewensverbande naamlik familie, volke en nasies. En in die uitvoering van sy Raadsplan gaan Hy nie misterieus te werk buite om hierdie lewensverbande nie, maar juis in en deur die indelings daarvan waarmee ons bekend is. Hiervan is Abraham se hele nageslag 'n voorbeeld. As trotse Afrikaners en patriotiese volk behoort ons hiervan kennis te dra.
WAT GAAN ISRAEL NOU DOEN?
In die nag van 14 April het Iran en sy gevolmagtigde magte 'n reeks hommeltuie en missiele op Israeliese grondgebied geloods. Die aanvalle het nie as 'n verrassing gekom nie. Teheran het gewaarsku dat hy sal reageer op die Israeliese lugaanval op Iran se konsulaat in Damaskus, Sirië, op 1 April, waarin verskeie hooggeplaaste offisiere van die Islamitiese Revolusionêre Wagkorps (IRGC), insluitend twee generaals, gesterf het. Die vergeldingsstaking is Operation True Promise genoem.
Daar is nog baie debat oor of Iran se vergeldingsaanval suksesvol was. Die meeste militêre kenners stem saam dat daar niks ongewoons aan Teheran se optrede was nie, behalwe dat dit Iran se eerste direkte aanval op Israel was. Uit 'n tegniese oogpunt was die strategie eenvoudig en korrek: Iran het eers die vyand se lugverdedigingstelsels met hommeltuie onderdruk en toe hipersoniese missiele gelanseer wat die Israeli's en Amerikaners nie kon onderskep nie.
Baie kenners was skepties oor Iran se aanval en het gehaas om te sê dat die vergelding nie aan die verwagtinge voldoen het nie. Maar om 100 gevegte te veg en 100 gevegte te wen is nie die hoogtepunt van vaardigheid nie. Die beste manier om te wen is om glad nie te veg nie. Dit is Iran se strategie. Sy aanval teen Israel was nie soseer 'n militêre reaksie nie maar 'n meesterlike politieke skuif. En die wedstryd is nog nie verby nie.
Ná die aanval op die Iranse konsulaat in Sirië se hoofstad, het Teheran hom in 'n moeilike situasie bevind. Hy moes reageer op 'n manier wat oortuigend sou lyk en spesifieke militêre doelwitte sou bereik, maar nie die Derde Wêreldoorlog sou begin nie.
Om die eerste punt te bereik, moes Iran 'n direkte staking uitvoer sonder om uitsluitlik na gevolmagtigde magte toe te vlug – en dit is inderdaad hoe hy opgetree het. Wat die tweede punt betref: al is die meeste van die missiele en hommeltuie wel afgeskiet, het sommige daarin geslaag om die Israeliese lugruim binne te dring en militêre teikens te tref. Die stafhoof van die Iranse gewapende magte, Mohammad Bagheri, het gesê dat die inligtingsentrum op die Israelies-Siriese grens en Israel se Nevatim-lugbasis getref is. En ten slotte, wat die derde punt betref: oorlog het nie plaasgevind nie. Dit het gelyk soos die situasie in 2020, toe die Iraniërs Amerikaanse basisse in Irak getref het in reaksie op die sluipmoord op generaal Soleimani.
Dit is belangrik om te beklemtoon dat Iran se operasie meer politieke as militêre gewig gedra het. In hierdie sin is dit subtiel uitgevoer en was dit 'n sukses. Dit is duidelik dat die Iraniërs nie 'n oorlog wou begin wat die VSA sou betrek nie, al is dit wat Netanyahu wou hê. Met ander woorde, Israel het nie daarin geslaag om Iran uit te lok nie.
Dit is ook duidelik dat die Islamitiese Republiek kragtiger hommeltuie en missiele besit as dié wat hulle in die aanval op 14 April gebruik het. Selfs die minder gevorderde hommeltuie en missiele kon egter die Israeliese lugruim binnedring en ekonomiese skade aanrig, aangesien Israel baie meer geld bestee het om die missiele en hommeltuie af te skiet as wat Iran daaraan bestee het om dit te lanseer.
Teheran het weereens getoon dat Israel nie onkwesbaar is nie, en dat dit moontlik is om hom aan te val. Wat die mate van aangerigte skade betref, hang dit grootliks af van die tipe missiele en hommeltuie wat in die aanval gebruik is – en Iran het baie militêre toerusting.
Ten slotte, Iran se vernaamste prestasie is dat hy daarin geslaag het om Israel te verwar op dieselfde manier as wat dit verwar is na die Hamas-aanval op 7 Oktober. Die land moet reageer. Maar hoe? Moet Israel op Iranse gevolmagtigde magte toeslaan? Dit is moontlik, maar Israel doen dit heeltyd sonder veel resultate. Moet dit Iran direk tref? Maar dit sou 'n oorlog begin waarvoor niemand voorbereid is nie, insluitend die VSA.
Die bal is nou in Israel se hande. Maar sal Israel hierdie uitdagings so doeltreffend kan oplos?
Dit is opmerklik dat IRGC-bevelvoerder, Hossein Salami, gesê het dat Teheran voortaan, as Israel die belange van Iran en Iranse burgers bedreig, weer sal toeslaan. Dit is 'n belangrike stelling. In wese was die aanval wat Iran op 14 April uitgevoer het, nie net 'n vergeldingsaanval nie, maar het 'n nuwe orde gevestig. Iran het getoon dat hy gereed is om nuwe maniere van invloed te gebruik in 'n situasie waar woorde nie voldoende is nie. Hy het Israel direk aangeval, nie om 'n oorlog te begin nie, maar om te demonstreer wat kan gebeur as alle ander metodes van druk op Israel misluk. Israel het iets om oor na te dink...