... MEESTERBREIN VAN DIE THIRD REICH

Dr Danie Theron

Van al die persone in Hitler se Third Reich, is daar niemand so fassinerend soos dr Joseph Goebbels, die Nazi propaganda minister nie. Ja, nie eers Hitler nie. En daar is ‘n belangrike rede daarvoor. Hy was werklik die meesterbrein van die Duitsland soos wat Hitler dit wou sien. Goebbels het die gedagte volkome onderskryf en herskryf en passievol uitgeleef. Hy was dus geen gewone figuur nie; jy kan dit allermins wees as jy so ‘n posisie beklee soos wat hy beklee het. Hy was ongewoon in feitlik elke opsig. Daarom dan ook dat die boek van David Irving, Goebbels Mastermind of the Third Reich waarskynlik die heel beste uit Irving se stal is.

Irving se speurwerk oor Goebbels het hom tot by die staatsargiewe in Moskou gebring waar hy die private dagboek van Goebbels in Junie 1992 ontdek het, mikro verfilm op 1800 glasplate, gelykstaande aan sowat 80 000 bladsye. En uit Goebbels se doen en late kan mens die meesterplan en die meesterbrein in aksie sien. Hy was te midde van alles wat oor hom gesê kan word, ‘n merkwaardige en fenomenale figuur. Terloops, Irving het met sy tweede besoek aan Rusland onthou om toiletpapier en ‘n badprop saam te neem, iets wat Rusland nie het nie en waarvan ek ook kan getuig van my besoek aldaar. Klaarblyklik het Stalin dit ook as luukshede van die kapitalistiese bourgoise gesien!

Goebbels was ‘n student aan die Heidelberg universiteit. Hy was maar 5 voet vier duim lank en het 45 kg geweeg. Hy het een ronde voet gehad en mank geloop omdat sy een been korter as die ander was. Hy kon ook nie diensplig doen nie weens sy gebrek. Tog was hy ‘n aantrekking vir baie vroue en uiters dinamies en was selfvertroue waarskynlik nie ‘n probleem by hom, ondanks sy gebrek nie.

Daar is geen aanduiding dat Goebbels van meet af anti-Semities was nie. Inteendeel, hy was eerder die teenoorgestelde. Sy gunsteling professor in Heidelberg was ‘n Jood. Hy het ook mense tereggewys wat Jode gekritiseer het. Maar stadig maar seker het hy van mening verander en toe hy distriksleier (gauleiter) van Berlyn geword het in 1926 was hy volkome gekant teen die Jode. Toe hy in ‘n bank gewerk het, het hy die Joodse metodes in aksie gesien en dit het hom geweldig geskok:

In 1923 he worked in a bank in Cologne, where he was shocked by Jewish banking methods. He saw Jews ruining ordinary Germans, he saw speculation, and he saw inflation wiping out people’s savings. His colleagues at the bank undoubtedly drew his attention to the Jewish role in all of it, as the private banks in Germany were almost entirely in Jewish hands.

Op 15 Februarie 1926 maak Goebbels die volgende inskrywing in sy dagboek:

The Jewish question is the questions of all questions.

Sy groot ideaal was om te skryf. Sy eerste 50 artikels wat hy skryf vir die Berliner Tageblat word almal aan hom teruggestuur omdat dit nie goed genoeg was volgens die redakteur nie.

Toe Goebbels in Berlyn arriveer in 1926 het hy ‘n stad gevind met 179 000 Jode, een derde van al die Jode in Duitsland. Dit het hom dadelik opgeval hoe hierdie minderheidsgroep alles wat saak maak in Berlyn beheer.

Sy onmiddellike teiken was die adjunkhoof van die Berlynse polisie, dr Bernhard Weiss, ‘n Jood. Benewens die haakneus wat kenmerkend aan Jode was, het Weiss ook alles verteenwoordig wat Goebbels afstootlik van Jode gevind het. Goebbels het Weiss onmiddellik Isidor gedoop, om die Joodsheid te beklemtoon, in so ‘n mate dat na twee of drie jaar almal in Berlyn gedink het dit was Weiss se regte naam!

Weiss het Goebbels 28 keer gedagvaar weens laster omdat Goebbels vir Weiss ‘n Jood genoem het. 28 keer moes die regters aan Weiss uitwys dat hy inderdaad ‘n Jood is en dat dit geen laster is nie. Dit was skreeusnaaks. By geleentheid het Goebbels se koerant DerAngriff ‘n spotprent van ‘n donkie gehad met Weiss se kop en met die donkie wat op ys loop met die onderskrif “Weiss op dun ys”. Weiss het weer gedagvaar vir laster. Hierdie keer is in Weiss se guns beslis waarop die volgende uitgawe van Der Angriffse opskrif was:

“Judge Confirms Donkey Has Face of Dr. Weiss.”

Goebbels se bande met Julius Streicher, begin dan ook in hierdie tydperk. Streicher was die gauleiter van Nuremberg en het die berugte anti-Semitiese Der Stürmer gepubliseer. Dis moeilik om te bepaal wat hulle werklike verhouding was, aangesien Goebbels se menings daaroor van tyd tot tyd verskil. Hulle het egter deurentyd kontak gehou. Interessant is dat Heinrich Brüning wat kanselier was voor Hitler, byvoorbeeld ‘n ondersoek na die Joodse banke in Berlyn laat doen het en hy skryf daaroor soos volg:

The results were so horrifying that I ordered this document to be kept secret, because if it had been allowed to become public knowledge, it would have resulted in anti-Jewish riots.”

Nadat die Nasionaal-Sosialiste in Januarie 1933 aan bewind gekom het, het Goebbels se mag in Berlyn versterk en algaande ook in die party. Die Internasionale Jodedom het onmiddellik ‘n internasionale boikot van Duitsland gepropageer. Goebbels het nie op hom laat wag nie. Hy stuur ‘n sistematiese kampanje van stapel om Jode uit die teater, kuns en musiek te verwyder.

Die Jode het in Februarie begin om Nazi leiers te vermoor. Die eerste was Wilhelm Gustloff van Switserland en daarna Ernst von Rath deur die Jood Herschel Grynszpan. Goebbels se dagboek vertel ook die verhaal oor die sogenaamde ‘Final Solution’, iets wat aan Hitler toegedig word. Op 11 April 1938 skryf Goebbels dat Hitler se voorneme was om alle Jode na Madagaskar te deporteer.

Die belangrikste openbaring waarskynlik uit die dagboek van Goebbels is die gebeure rondom wat later bekend geword het as die Nag van die Gebreekte Glas. In Junie 1938 het Goebbels en die polisiehoof van Berlyn op daardie stadium, Von Helldorff, besluit om die Jode van Berlyn op gereelde basis lastig te val. Dit het verskeie aspekte ingesluit. In 1938 is ‘n vergadering in Munchen gehou waar die Beer Hall Putch herdenk is. Nadat Hitler die vergadering verlaat het, het Goebbels die aanwesiges toegespreek en hulle aangemoedig om wraak te neem op die sluipmoorde van Duitse leiers. Sy woorde was:

A Jew has fired a shot. A German has died. Obviously our people will be outraged about this. This is not the time to rein in that outrage.

Die resultaat was Kristallnacht, seker een van die berugste gebeure ooit in Duitsland se geskiedenis. Duisende Joodse winkels is beskadig en verwoes en 150 sinagoges afgebrand en 38 Jode vermoor.

Wat was Goebbels se reaksie?

Our darling Jews will think twice in future before simply gunning down German diplomats.

Irving het min twyfel dat Goebbels agter dit alles gesit het nie en boonop sonder enige toestemming van Hitler en sonder om Van Ribbentrop, die minister van buitelandse sake daarin te ken. Hitler was woedend en die gebeure het skade betokken aan hulle verhouding.

Toe die oorlog in 1939 uitbreek, het die Jode oorlog teen Duitsland verklaar deur middel van dr Chaim Wezmann, president van die World Zionist Organization en die “Jewish Agency”. Duitsland se antwoord was om oorlog teen die Jode te verklaar.

Toe Goebbels Pole in 1934 besoek het hy by ‘n Joodse ghetto in Warskou aangedoen. Sy kommentaar:

“Stinking and filthy. The Ostjuden. There they are.”

Vyf jaar later het hy weer ‘n ghetto besoek. Sy kommentaar:

Our task isn’t a humanitarian one, but a surgical one. Otherwise one day Europe will succumb to the Jewish pestilenc

Goebbels was verantwoordelik vir drie anti-Joodse flieks, “The Rothschilds,” “The Eternal Jew” and “Jud Süss” (“The Jew Suess”). Hy het ‘n werkywer oor die saak gehad wat niemand hom kon nadoen nie. Irving se indruk van “The Eternal Jew” is die volgende:

It is the most insidious of the three because, as a documentary, it purported to show Jews as they were. On Goebbels’ orders Jews were filmed in the ghettos of Poland, at their most profane and their most contemptible. He wanted yards and yards of footage showing Jews as caricatures. With this he mingled footage of rats invading bags of wheat and grain. Concluding the film, in one of its two versions, was an appalling, stomach-churning scene, filmed in close-up, of Jewish ritual slaughter of cattle.

Ná die verskyning van Theodore Kaufman se boek Germany Must Perish!, waarin die skrywer aanbeveel dat alle Duitsers gekastreer moet word, het Goebbels die geleentheid aangegryp om sy propaganda teen die Jode te verskerp. Hy vertaal die boek in Duits met Hitler se goedkeuring en versprei dit onder Duitsers. Telkens is dit Goebbels wat die inisiatief neem, en nie Hitler nie.

Die boek is die kortverhaal van die gevoel wat baie teenoor Jode gehad het. Goebbels het dit verwoord en dit meesterlik omskep in aksie teenoor die Jode. Goebbels was sonder twyfel die beweginsgmag agter Hitler se stryd teen die Jode. Hy was onverskrokke en doelgerig. Hy was vreesloos. Hy was ook deur al die jare en deur alle omswerwinge getrou aan die Fuhrer. Seker daarom dat hy en Hitler saam selfmoord gepleeg het en geen ander Nazileier daarvan geweet het nie. Inderdaad ‘n boek wat ek kan aanbeveel. Ook omdat die standaard (vals) weergawe van Hitler en Goebbels en die Duitse oorlogpoging telkens deur goeie navorsing van David Irving verkeerd bewys is.