Ds AE van  den Berg

Lees reeks by Artikels: Ds Andrè vd Berg

" Wat ’n nood het die Boerevolk nie aan mense met geestelike nagsig nie!    Mense wat baie verder en dieper as die hier en die nou kyk en God raaksien.   Ons het ʼn nood aan gelowiges wat aanhou met gelowig leef. "

“...en die einddoel van julle geloof, die saligheid van julle siele verkry” - 1Pet.1:9                                     

Ek verplaas u in die geestesoog na 1943.   Die toneel is ’n Joodse konsentrasiekamp in Duitsland tydens die Tweede Wêreldoorlog.   Voor die onheilspellende staaldeure wat na die Nazi gaskamers lei, staan ’n lang ry mense hulle beurt en afwag om te sterf.   Agter in die ry staan ’n ou Joodse rabbi, ’n waardige figuur en leraar van sy mense.   Hy bid hardop: “Here, hoor ons in ons nood en help ons!” Die Duitse soldate lag hom uit.

Die ry beweeg vorentoe.  Mense bid al hoe dringender; ’n jammerlike geroep om ’n hemelse ingryping:  “Here, stuur tog U engel om ons te verlos.  Laat die vlamme van u oordeel op die aarde val en hierdie bose mense verdelg!” bid die ou rabbi.    Die soldate lag al harder.

Geen engel daal neer en geen vlam van oordeel val op die aarde nie.   Al wat op die aarde val, is die trane van mense rondom die biddende rabbi; mense vir wie die laaste dag op aarde aangebreek het! 

  As die rabbi voor die staaldeure kom, kyk hy op na die hemel en sê met ’n skor stem: “Daar is geen God nie!”  Dan sluit die staaldeure en word sy stem vir ewig stil!

Nie een van ons het al so ’n afspraak met die dood gehad nie, nogtans het ons al in situasies beland waar ons ’n dringende ingryping van God verlang het, maar niks het gebeur nie.   Daar was geleenthede waar ons die hemel wou bestorm en tot God geroep het, maar Hy het nie gehoor nie.  Hy het eerder geswyg en sy gesig van ons af weggedraai.    Al het ons nie die geloof soos die rabbi afgesweer nie, was ons teleurgesteld in God.  Waarom het Hy nie ingegryp nie?   Wat is dan verkeerd met my dat Hy my oorgeslaan het?

Dis in sulke tye dat daar vrae in ons gemoed opkom wat in twyfel gebore is: “Sê maar nou net daar is nie werklik ’n God nie?  Sê maar nou net dat godsdiens eintlik ’n versinsel is en die kerk ’n klug?  Sê maar nou net dat alles wat in die erediens gedoen word bedrieglike toneelspel is?  Sê maar nou net….”

Wat wil ons eintlik met al hierdie vrae vra?   “Here, waarom is daar geloofsbeproewing?” Geloofsbeproewing neem verskillende vorms aan:   Jy kan soos Daniël se drie vriende letterlik in die aangesig van die dood beland.   Jy dra miskien die kruis van kanker en weet dat jy nooit gesond sal word nie.   Miskien is jy besig om finansieel onder te gaan of jy ervaar die spanning van ’n gebroke liefdesverhouding, of kinders wat jou bitter teleurstel en jy vra die Here waarom dit spesifiek met jou gebeur?   Jy ervaar in jou beproewing ’n Godverlatenheid en wil soos Jesus uitroep:”My God, my God, waarom het U my verlaat?”

Dis baie maklik om oor die geloof te praat as die son in jou lewe skyn en dit met jou goed gaan.   Maar as dit om jou donker word, kom jy agter dat dit nie so maklik is nie.   Vra jouself in sulke tye die vraag af:  Waaraan glo ek werklik; ’n noodlot of God?   Wat is werklik van my lewe waar – sien is glo of glo is sien?   Vir Thomas was sien, glo: “….As ek nie in sy hande die merk van die spykers sien en my vinger steek in die merk van die spykers en my hand in sy sy steek nie, sal ek nooit glo nie” (Joh.20:25).

Petrus dring in sy Sendbrief by gelowiges in beproewing daarop aan dat hulle lewens van glo is sien moet getuig.  Sommige soos Stefanus het selfs hul lewe t.w.v. die getuienis van Christus verloor.  Ander het weer hul eiendom en besittings verloor toe hulle vir hul lewe moes vlug.  Hulle lewe was ontwrig.

Dink daaraan dat hierdie mense nie die voorreg van Petrus gehad het om deel van die oorspronklike dissipelgroep te wees nie.    Hulle het ook nie saam met Jesus van dorp tot dorp geloop, aan ’n etenstafel met Hom gesit of ’n hemelse gesig soos Paulus gehad nie.    Al wat hulle gehad het, was die Woord wat aan hulle verkondig het; dis al!   En tog het hulle geglo.   Hulle het Jesus nie gesien  nie, maar Hom nogtans lief gehad.   Beproewinge het hulle nie afgeskrik nie al het hulle stoflike dinge verloor en selfs dierbares aan die dood afgestaan!

Hoe het hulle dit reggekry?    Hulle het iets raakgesien wat ’n mens nie met vleeslike oë raaksien nie – beproewing het hulle die onsienlike God laat raaksien!    Daar is vleeslike oë en geloofsoë.  “Die geloof dan is ’n vaste vertroue op die dinge wat ons hoop, ’n bewys van die dinge wat ons nie sien nie” (Heb.11:1).  Luister wat sê die Hebreër-skrywer van Moses:  “…want hy het volgehou soos een wat die Onsienlike sien” (:27).   Wie met geloofsoë na die lewe kyk, sien dinge raak wat ongelowiges nie raaksien nie.

Toe ek aan die Kaapse Weskus was, het daar ’n elektrisiën by ’n visfabriek gewerk wat skeel was.   Ek vra toe eendag vir ’n stoorman hoe Dawie met sulke oë sy werk gedoen kry, waarop hy my antwoord: “Dominee, waar ou Dawie se twee oë bymekaarkom, sien hy dinge raak wat ek en jy nie sien nie!” Hoe waar is dit ook van die geloofslewe!  Waar geloof en vertroue bymekaarkom, sien gelowiges dinge raak wat baie mense nie raaksien nie!

Om te glo, is om die onsienlike God te sien en nie bang te word vir die dinge van die lewe nie.   Jesus sê mos: “Laat julle hart nie ontstel word nie; glo in God glo ook in My” (Joh.14:1).    En wanneer vrees aan jou deur klop, antwoord geloof en sê: “Jammer, hy is nie tuis nie!”

Om te glo is om seker te wees van die dinge waarop ons hoop en nie toe te laat dat omstandighede ons laat twyfel nie.   Dis ’n lewende hoop. En so ’n lewende hoop maak die nag minder donker, die eensaamheid meer draaglik en die vrees al hoe minder.

In my studentejare was daar ’n blinde student in ’n universiteitskoshuis.  Een aand aan die etenstafel was daar ’n kragonderbreking en so was dit donker dat niemand by sy kamer kon uitkom om ’n flits te kry nie.   Toe staan die blinde student op en lei ’n student tot by sy kamer om ’n flits te kry; ’n buitengewone toneel – ’n blinde wat in die donker kon “sien” en iemand na hulp kon lei!

Suid-Afrika het al vir baie jare ’n geestelike kragonderbreking.   Dis pikdonker weens politieke verraad en kerklike misleiding.   Mense is benoud en vra: “Here, waar is U om die onreg reg te stel, reg en geregtigheid te laat seëvier, misleiers van kansels te verwyder en heidene uit die politieke kussings te lig? Waarom doen U niks hieraan nie?”

Sulke mens kyk met die verkeerde oë na God.   Wat ’n nood het die Boerevolk nie aan mense met geestelike nagsig nie!    Mense wat baie verder en dieper as die hier en die nou kyk en God raaksien.   Ons het ʼn nood aan gelowiges wat aanhou met gelowig leef.

Dit beteken nie dat gelowiges ’n blinde oog vir die wêreld se werklikhede moet ontwikkel nie.   Nee, ons sien die nare werklikhede raak en is besorg daaroor.  Ons sien egter verder - ons sien die bloedbevlekte strate van ons stede en dorpe wat in die naam van demokrasie en geregtigheid vir almal op ons afgedwing is, maar terselfdertyd ook die goud bedekte strate van die Nuwe Jerusalem.  Sulke geloof  bou ‘n brug oor hierdie droewige wêreld na die ewige tuiste wat Jesus in Joh.14 beloof.

Gevolglik hoor ons die nasies woel en raas en ons sien die gepeupel wat telkens opborrel en ons land ontwrig, maar ons hoor ook met ons geestesore die getuies van Jesus Christus wat sy vrede en vergifnis aan verlorenes verkondig en gelowiges bemoedig.

Kortom:  Ons sien en beleef die ellendes van die wêreld, maar ons sien ook die einddoel van ons geloof – die ewige saligheid in die Nuwe Jerusalem.   En dit vervul ons met onuitspreeklik heerlike blydskap: “...en die einddoel van julle geloof, die saligheid van julle siele verkry”. Dit is geloof!   Wie die Onsigbare ken, moet die onmoontlike verwag.

Hang jou geloofslewe van jou lewensomstandighede af ?   As dit met jou goed gaan, is jou geloof sterk en as dit met jou sleg gaan, is dit flou?    Of bepaal jou geloof jou lewe?   Wat is van jou waar - sien is glo of glo is sien?   Moenie met jou mond op hierdie vraag antwoord nie, maar jou lewe.    En as geloof jou lewe nie verander nie, moet jy daaraan dink om jou geloof te verander. Salig is almal wat nie gesien het nie, maar tog geglo het!