In II Kor. 12 verse 2 en 4 praat Paulus van ‘n man wat weggeruk is tot in die derde hemel, en dat hy weggeruk is tot in die Paradys. Paulus praat hier van homself wat die wonderlike voorreg beleef het om ‘n besoekie af te lê in die heerlike hiernamaals wat vir elke gelowige in Christus wag.

In die Bybel word aan die woord “hemel” drie betekenisse toegeken: Die eerste hemel is die lug, die wolkehemel, want God het die uitspansel “hemel” genoem.  Matt. 6:26 sê:  Kyk na die voëls van die hemel, hulle saai nie en hulle maai nie ... Hierdie hemel omring die aarde.  In die tweede plek praat die Bybel van “hemel”  in die sin van die sterrehemel, die firmament, die son, maan en sterre, altyd bo ons, maar verderaf as die wolkehemel.  In die derde plek praat die Skrif van die hemel as dit die “woonplek van God” en die engele bedoel.  Salomo praat van die woonplek van God as “die hemel, ja die hoogste hemel” .

Die “hoogste” hemel is dan die woonplek van God, waar sy troon is en waarheen Christus opgevaar het. God is die Een wat “hoog” woon, en Christus het “in die hoogte” opgevaar. Net soos die wolke- en sterrehemel, word die “derde hemel” beskou as bó ons, bó die aarde.

Ons weet nie hoe ver of hoe naby die hemel aan ons is nie.  Dit kan vlak by en om ons wees, want dit is ‘n ander, geestelike wêreld wat nie as sigbaar en stoflik voorgestel moet word soos ons aarde nie. Sommige meen dit is oneindig ver van ons, ver agter die verste sterre weg. Niemand kan die plek aanwys nie en geen teleskoop kan dit ontdek nie.

Maar ons weet, die hemel is ook êrens in die grootse skepping van God. Ons weet ook dat God nie net in die hemel is nie. Hy is orals, alomteenwoordig, in hemel en op aarde. Maar Hy is nie op dieselfde wyse oral teenwoordig nie. Die hemel is sy troon en die aarde die voetbank van sy voete, sê die Psalmis.  Die rykste en volste openbaring van die wonderbare en onbegryplike en aanbiddelike God in wie ons glo, is in die hemel. Dáár is die heerlike en heilIge omgewing wat pas by God.

Die hemel word ook in ander beelde vir ons geteken.  Dit is “die huis van my Vader” sê Jesus, waar daar baie wonings is en waar daar plek berei word vir die gelowiges “sodat julle ook kan wees waar Ek is  (Joh 14: 1, 2, 3).  Dáár gaan die mens sy ewige rus binne – dáár geniet hy die “ewige lewe”  en deel hy in die “vreugde van die HERE” .  Daar is saligheid en heerlikheid sy deel, soos die aarde nie van kon droom nie!  Daar “sal God al die trane van hulle oë afvee, en daar sal geen dood meer wees nie; ook droefheid en geween en moeite sal daar nie meer wees nie...” (Openb. 21:4).

As ons dood vir ons beteken ‘n heengaan om met Christus te wees, (Fil. 1:23), dan kan die laaste – en afdoende -  antwoord op die vraag: “Waar is die hemel?”, dít wees: “Waar Christus is, dáár sal dit vir ons hemel wees!”  In die geloof kan ons ons hierop verlaat, al is verder die helfte vir ons nie vertel nie.